PSC has no authority to probe CJ - Court of Appeal

Redbulls wrote:The Court of Appeal a short while ago issued a writ quashing the Parliamentary Select Committee report on the impeachment motion against Chief Justice Shirani Bandaranayke and its findings.
http://www.dailymirror.lk/news/24812-court-quashes-psc-report.html

One advantage of this decision to the government is this decision itself rule out one of the serious accusation to the government ie unnecessary intervention by government on Judiciary System.This clearly shows that Judiciary System is clearly running without illegal/unethical intervention from the government.But I can not say anything about independency about Judiciary System or this decision as it might lead to contempt to court.
However I think Parliament should use,to the maximum extent, the people's Judicial Power vested upon it by the Constitution which is ultimately the Supreme Law of our country.

The Court of Appeal a short while ago issued a writ quashing the Parliamentary Select Committee report on the impeachment motion against Chief Justice Shirani Bandaranayke and its findings.

The President of the Bench Justice S. Sriskandarajah with Justices Anil Gooneratne and A.W.A. Salam concurring delivered his judgement on the Writ application filed by Chief Justice Shirani A. Bandaranayake against the seven PSC members who found the petitioner guilty of three charges made in the impeachment motion against her.

The Court of Appeal quashed the findings of the report of the seven ruling party members of the PSC in view of the Supreme Court’s determination on Article 107(3) of the Constitution which was delivered last Thursday.

The Court held that it had jurisdiction to look into this matter and it had the power to exercise judicial review on findings provided by the Constitution. Therefore this power cannot be abdicated by the other arms of the government namely the Legislature or the Executive.

Petitioner Shirani Bandaranayake in her petition filed through Neelakandan and Neelakandan complained that the functioning of the seven government MPs, following the withdrawal of the four opposition MPs from the PSC was unlawful and ultra vires the Parliamentary Standing Orders.

Counsel Romesh De Silva in his submission cited an observation of Chief Justice Abrahams in colonial times when the Attorney General of Ceylon appeared to defend the Governor General in a case, that the court is the only place of refuge for the citizen, said that it was imperative that court does what was right.

He made reference to the Supreme Court determination that Standing Order 78A is ultra vires and unconstitutional and submitted that on that ground alone, the relief sought should be granted, given that under the Constitution it was the Supreme Court alone which was required to interpret the Constitution. It is clear that the PSC is illegal.

He said the inquiry was held in a manner that was lacking in terms of the requirements the failure to give a list of witnesses and documents, no proper time given to inspect reams of documents given with less than 24 hours to go through, denial of opportunity to cross-examine witnesses and the refusal to allow independent observers.

He highlighted the inordinate bias on the part of the government members of PSC. Clearly, the accusers, prosecutors and judge were all the same contrary to all norms of a proper, fair and impartial inquiry.

He said the PSC acted deviously by informing the CJ and her lawyers that no witnesses were being called and then surreptitiously calling 16 witnesses over the phone. Thus, steps were taken to deprive the CJ of a fair inquiry.

He said there was also procedural impropriety, in that there was no proper clear procedure adopted by the PSC. In fact, all steps taken to secure a proper process were refused and denied.

He said PSC member Rajitha Senaratne had grounds for bias, given that his wife had made a Fundamental Rights application which had been dismissed by a bench presided over by CJ Bandaranayake. Though this was pointed out Dr. Senaratne continued to be a part of the PSC.

Counsel M.A. Sumanthiran said everyone should respect and uphold the Constitution. He informed court that the Opposition members in the PSC had prevailed on Chairman Anura Priyasharshana Yapa that adequate time to respond to clear charges should be given to the CJ.

He said the Chairman overruled all requests, causing the Opposition members in the PSC to walk out in disgust and protest. After those witnesses had been quickly called (no one knows how) and evidence of 16 persons has been taken without the knowledge of the Opposition members of the PSC.

Thereafter, a 35 page 'Report' has been published in less than 12 hours. Mr. Sampanthan had protested when he heard of this shocking conduct.
He concluded that his client had warned the PSC Chairman that failure to respect Court rulings relating to Constitutional interpretations would lead to a breakdown of the Rule of Law, which would make Sri Lanka a 'failed state', which should be avoided.

Counsel J.C. Weliamuna said all issues (around 20) relating to the propriety of the inquiry were overruled. When a President is impeached, he has the protection of an independent inquiry by the Supreme Court. Why should a Superior Court judge be denied an impartial, fair inquiry meeting required judicial norms? The Supreme Court determination on the Constitutionality of Standing Order 78A is binding and accordingly, the Petitioner is entitled to the relief sought.

Attorney General Palitha Fernando appearing as amicus curiae on the request of court submitted as follows:

The Appeal Court should consider whether it has the jurisdiction to entertain this application. Article 4 of the Constitution grants the Parliament not only 'legislative' power but also certain other powers.

Removals of the President, Members of Parliament etc involve review of the Supreme Court. But the framers of the Constitution have deliberately left out the judiciary from the situation of impeachment of a Superior Court judge.

Therefore the Appeal Court should not review steps taken to impeach the Petitioner Chief Justice. Several cases such as Victor Ivan's case refers to the need to maintain a balance of power between the organs of government which uphold that removal of Superior Court judges is a matter for the legislature to the exclusion of the judiciary.

The Appeal Court should refer the matter to the Supreme Court for interpretation as to whether Article 4(c) permits the Appeal Court to entertain this application.(SS Selvanayagam)
http://www.dailymirror.lk/top-story/24812-court-quashes-psc-report.html

http://www.humanrights.asia/news/ahrc-news/AHRC-ART-005-2013

I really doubt that this writter has even ever read...oopps....sorry touch the Constitution OR/and Standing orders OR
Is he working on a hidden agenda ?
PS :- Using of word OR is some what problematic NOW.So I would like to emphasize that here OR carries the conventional meaning.

(Lanka-e-News -07.Jan.2013, 5.00PM)
01. In a comprehensive interview after the Supreme Court determination that the PSC (that found the CJ guilty) was unconstitutional, the Deputy Speaker who is an Attorney-at-Law asserted on 4th January 2013 that “the government does not wish to see the country descend to anarchy”. He defended the PSC process by stating that “the PSC was only mandated to investigate and report” and “it was not mandated to make a “finding of guilt”. This is tantamount to an assertion that the purported finding of guilt in respect of three charges, arrived at by the PSC, is outside the mandate given to the PSC by Parliament, and therefore ab initio void. The irresistible presumption is that all advice tendered by him to the Speaker, the Chairman and Members of the PSC and anyone else who thought it fit to seek his opinion on this matter, prior to the aforementioned determination of the Supreme Court, would have been consistent with that unambiguous view of his.

02. That was indeed the mandate given to the PSC chaired by R. Premadasa and including Ranil Wickremasinghe, appointed on 4th April 1984 in terms of Standing Order 94 to investigate and report regarding allegations against Chief Justice Samarakoon. That PSC conducted an ex-parte investigation for more than four months and submitted their report on 9th August 1984 recommending that appropriate action be taken.

03. In terms of Standing Order 78A which had been hurriedly adopted in Parliament on 4th April 1984, a PSC with Lalith Athulathmudali as Chairman was appointed, also to inquire into and report to Parliament on the allegations referred to in a Resolution of 57 MPs placed on the Order paper of Parliament on 5th September 1984.

04. Chief Justice Samarakoon had refused to recognise the right of the earlier PSC to question him. He was, in any event, due to retire shortly thereafter on reaching the age of mandatory retirement on 21st October. He asserted that the action taken by the PSC was not in accordance with the Constitution and he had to protest at the very outset against the PSC proceeding with the inquiry as he did not want to be a party to the erosion of the independence of the Judiciary of which he was the Head. The six Government members of the PSC reported that the standard of proof required is very high and that they cannot come to the conclusion that the CJ was guilty of proved misbehaviour. The three opposition members, viz. Anura Bandaranayake, Dinesh Gunawardena and Sarath Muttetuwegama reported that “in seeking through this PSC to act under the provisions of Standing Order 78A, the Constitution of Sri Lanka was in fact being violated”, urged the President to refer this matter to the Supreme Court for an authoritative decision and recommended amendment of Standing Order 78A along the lines of the Indian provisions where the process of inquiry which preceded the resolution for the removal of a Supreme Court Judge should be conducted by Judges chosen by the Speaker from a panel appointed for this purpose.

05. That limited mandate to inquire and report was presumably the only mandate given to the PSC that Speaker Anura Bandaranayake appointed on receipt of the resolution to impeach Sarath N. Silva Chief Justice in 2001, and therefore could not be restricted by the Supreme Court. It was because Sarath N. Silva could not accept any other’s right to investigate what he considered to be his “squeaky clean” activities that, without making any attempt to have Standing Order 78A invalidated or amended, he prevailed on the President (who had appointed him as Chief Justice in spite of wide ranging protests) to prorogue and then dissolve Parliament exercising the powers vested in her by the same Constitution, as that was the only possible means of his escaping impeachment. Not surprisingly, the said Sarath N. Silva is now pontificating on the virtues of Standing Order 78A.

06. On 31st December 2012, Cabinet Minister and member of the PSC Susil Premajayantha, also an Attorney-at-Law, stated that “the impeachment inquiry is not a legal probe but a legislative process and therefore proving of charges is not necessary”.

07. On 2nd January 2013 Leader of the House, Minister and member of the PSC, Nimal Siripala de Silva, Attorney-at-Law stated that the government was not worried about criticism by the International Community and would not, under any circumstances reverse the impeachment process.

08. On 3rd January 2013 the Supreme Court determination that “the PSC has no legal power or authority to find a judge guilty, as Standing Order 78A is not law,” was announced in the Court of Appeal.

09. On 4th January 2013 as aforementioned, the Deputy Speaker stated what he honestly believed were the limits of the mandate given to the Parliamentary Select Committee.

10. Even as the Court of Appeal is considering submissions in the Court of Appeal for the issue of a Writ quashing the purported findings of guilt made by the PSC, the Party Leaders have met this (7th January 2013) morning, at the Parliamentary Leaders meeting. On being informed by the Speaker that the relevant Supreme Court determination was not recognised by Parliament, the representatives of all opposition parties walked out of the meeting. The Deputy Speaker, in a vain attempt to put the cat back into the bag, had stated that the government representatives and the Speaker have decided to debate the PSC report on the 10th and 11th of January and take a vote at 6.30 p.m. on the 11th.

11. The obstinacy displayed by the Government will inevitably translate into anarchy in the event that the Court of Appeal quashes the “findings” of the PSC and the Government insists on having its own way in this matter. We are, indeed, living in momentous, if not disastrous times. The clock keeps ticking.

12. Will sanity prevail? Or, will we have to moan, “Oh Justice, thou art fled to brutish beasts and men have lost their reason.”

Quo vadis, Mother Lanka?

Elmore Perera, Attorney-at-Law,
Founder CIMOGG, Past President OPA
http://www.lankaenews.com/English/news.php?id=13325

වම්ඉවුර

අධිකරණය සම්බන්ධයෙන් තනි වාක්‍යයේ වැදගත්කම

ඉකුත් සතියේ අභියාචනාධිකරණය විසින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යොමුකළ ව්‍යවස්‌ථා නිර්වචනය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් දෙන ලද තීන්දුව රටේ මහත් ආන්දොලනයකට තුඩු දී ඇත. අභියාචනාධිකරණයේ ප්‍රශ්නයේ අන්තර්ගතය වූයේ විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම පිළිබඳව ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අනුව පාර්ලිමේන්තුව විසින් විනිශ්චයකාරවරුන්ට එරෙහිව ඇති දොaෂාභියෝග චෝදනා විභාග කිරීමේදී එම අදාළ කමිටුව අනුගමනය කළ යුතු ක්‍රියා පටිපාටිය හා සාධන භාරය (ඔප්පු කිරීමේ ක්‍රමය) වැනි කාරණා වලට අනිවාර්යයෙන්ම ප්‍රතිපාදන සම්පාදනය කළ යුතුද යන්නයි. මෙහිදී නීතිපතිවරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පෙනී සිටිමින් පෙන්වා දුන්නේ ව්‍යවස්‌ථාව නිර්වචනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට බලතල තිබුණත් විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම පාර්ලිමේන්තුවට පමණක්‌ අයත් බලතලයක්‌ නිසා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඒ පිළිබඳව තීන්දු දීමට බලය නැති බවයි. මේ තර්කය නොසලකා හරිමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඒ ගැන තීන්දුවක්‌ ප්‍රකාශ කර ඇත.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ මෙම තීන්දුව අතිශයින්ම වැදගත් එකක්‌ බව මගේ මතයයි. මෙයින් වර්තමානයේ සිදුවන ක්‍රියාදාමයට කිසිදු වෙනසක්‌ සිදු නොවූවත් අනාගතයේ ඒකාන්තයෙන්ම සිදුවන ව්‍යවස්‌ථා වෙනසේදී සැලකිල්ලට ගතයුතු කාරණා ගණනාවක්‌ම මතුවන බව කිව යුතුය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තර්කය වී තිබෙන්නේ ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අනුව පාර්ලිමේන්තුව "නීතියෙන් හෝ ස්‌ථාවර නියෝග මාර්ගයෙන්" විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය නියම කළ යුතු යෑයි කියා තිබුණද පාර්ලිමේන්තුවට එය ස්‌ථාවර නියෝග මාර්ගයෙන් කළ නොහැකි බවත් එවැන්නක්‌ කළහැක්‌කේ නීතියෙන් පමණක්‌ බවත්ය. මෙහිදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය කර ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් කළ යුතු තෝරා ගැනීමක්‌ පිළිබඳව පාර්ලිමේන්තුවට පිටින් සිට අදහස්‌ දැක්‌වීමයි. පාර්ලිමේන්තුව මේ කාරණය කිසිසේත්ම පිළිගනීවි යෑයි අපට සිතීමට අසීරුය. අපේ ව්‍යවස්‌ථාවේ පාර්ලිමේන්තුවට දී ඇති බලතල අනුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කිසිසේත්ම පාර්ලිමේන්තුවේ අභ්‍යන්තර ක්‍රියා පටිපාටි පිළිබඳව තීන්දු දිය නොහැක.

අපේ රටේ පාර්ලිමේන්තුවේ බලතල සම්බන්ධයෙන් මූලාශ්‍ර තුනක්‌ ඇත. ඉන් පළමුවැන්න 1978 ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවයි. දෙවැන්න ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවෙන්ම කියෑවෙන පරිදි එහි සඳහන් නොවන කාරණයක්‌ සම්බන්ධයෙන් 1953 අංක 21 දරන පාර්ලිමේන්තු බලතල හා වරප්‍රසාද පනත බලපැවැත්වෙයි. තුන්වැනි මූලාශ්‍රය වන්නේ ඉහත කී පාර්ලිමේන්තු බලතල හා වරප්‍රසාද පනතේ හත්වැනි වගන්තිය ප්‍රකාරව එකී පනතේ සඳහන් නොවන යම් කාරණයක්‌ සම්බන්ධයෙන් බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ සියලු සම්ප්‍රදායන් හා පූර්වාදර්ශ බලපවත්වන බවයි. මේ සියලුම මූලාශ්‍ර වලට අනුව සක්‌සුදක්‌සේ පැහැදිලි වන එක කාරණයක්‌ වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ අභ්‍යන්තර ක්‍රියා පටිපාටිවලට මොනම හේතුවකටවත් අධිකරණයකට ඇඟිලිගැසිය නොහැකි බවයි. බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ ව්‍යවස්‌ථාව පිළිබඳව තේරීම් කාරක සභාව එහි 2006 - 2007 සැසිවාරයේදී ගත් තීන්දුව වූයේ මෙහි අනිත් පැත්තයි. ඔවුන් කියා සිටියේ අධිකරණය වගකිව යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට බවයි. ඒ පාර්ලිමේන්තුව ජනතාව නියෝජනය කළ නිසාය.

බ්‍රිතාන්‍යයේ මුලු සම්ප්‍රදායේම ඇත්තේ අධිකරණය යනු පාර්ලිමේන්තුවට පහලින් ඇති ආයතනයක්‌ය යන්නයි. අපේ ව්‍යවස්‌ථාවේද 4 (සී) වගන්තියට අනුව ජනතාවගේ අධිකරණ බලය ක්‍රියාත්මක වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් ඇතිකරන අධිකරණ ආයතන වලින් බව ඉතාම පැහැදිලිව සඳහන් වෙයි. අධිකරණයේ මුළු හැඩයම තීන්දු කරන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසිනි. හෙට දිනයේ පාර්ලිමේන්තුවට අවශ්‍ය නම් රටේ ඉහළම අධිකරණයේ නම මහේස්‌ත්‍රාත් උසාවිය බවත් පහලම අධිකරණයේ නම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය බවටත් නීතියක්‌ ගෙන ආවොත් එතැන් සිට බලපවත්වන්නේ එයයි. මෑතකදී බ්‍රිතාන්‍යයේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් අධිකරණයේ විශාල වෙනසක්‌ සිදුකරන ලදී. මීට කලින් බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉහළම අධිකරණය වූයේ සාමි මන්ත්‍රී මණ්‌ඩලයේ කොටසකි. දැන් එය සාමි මන්ත්‍රී මණ්‌ඩලයෙන් එළියට ගෙන වෙනම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයක්‌ මෙන් ක්‍රියාත්මක වෙයි. මෙවැනි සියලුම තීන්දු ගන්නේ පාර්ලිමේන්තුවයි. එම නිසා පාර්ලිමේන්තුව කළ යුත්තේ කුමක්‌ද යන්න ගැන අධිකරණයේ මොනම ආයතනයකටවත් තීන්දු ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට හැකියාවක්‌ නැත. විශේෂයෙන්ම විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අපේ ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවේ 107 වැනි වගන්තියේ නීතියකින් (එනම් පාර්ලිමේන්තු පනතකින්) නැතිනම් පාර්ලිමේන්තු ස්‌ථාවර නියෝග වලින් ඒ සම්බන්ධයෙන් විධි විධාන යෙදිය යුතු බව කියා තිබෙන විට ඒ විකල්ප දෙක අතර තෝරා ගැනීම කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවෙන්ම පමණි. අද තිබෙන විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු ස්‌ථාවර නියෝග ඇතිකරන විට 1984 අප්‍රේල් මාසයේදී මේ කාරණය ගැන පාර්ලිමේන්තුවේ පුළුල් ලෙස සාකච්ඡා විය. එකල සිටි විපක්‍ෂය කීවේ අපි මෙය පාර්ලිමේන්තු පනතක්‌ මගින් කරමුය කියාය. ආණ්‌ඩු පක්‍ෂය කීවේ එය ස්‌ථාවර නියෝග වලින් කළ යුතු බවය. අවසානයේදී ආණ්‌ඩුව එසේ තීරණය කර ඇත්නම් අපට එය ගැන කළහැකි දෙයක්‌ නැතැයි කියා විපක්‍ෂය ද ස්‌ථාවර නියෝග වලටම එකඟ විය. එකඟ වූවා පමණක්‌ නොව ඒ ස්‌ථාවර නියෝග වලට ඔවුන්ගේ ඇති යෝජනාද වෙනම ලේඛනයක්‌ ඉදිරිපත් කළේය. ඒ අනුව අද පවතින ස්‌ථාවර නියෝග සැකසුණි. මේවා වෙනස්‌ කරන්නැයි පාර්ලිමේන්තුව තුළ සාකච්ඡා කළ හැකි වුවද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පිටින් සිට පාර්ලිමේන්තුව කළ යුත්තේ අසවල් දෙය යෑයි තීන්දු දිය නොහැක.

මෙහිදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුව මා වැදගත් කොට සලකන්නේ පාර්ලිමේන්තුව ඒ අනුව ක්‍රියාත්මක වේය යන බලාපොරොත්තුව අනුව නොවේ. කතානායකවරයා මෙකී තීන්දුව එකහෙලාම ප්‍රතිෂේප කරනු ඇති බව මගේ මතයයි. නමුත් මෙහිදී මුළු රටම ඉතාමත්ම වුවමනාවෙන් සැලකිල්ලට ගතයුතු කාරණයක්‌ ඇත. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තම තර්කය ගොඩනැඟීමේදී පෙන්වා දී ඇති කාරණයක්‌ වන්නේ මේ රටේ මීට කලින් තිබුණු 1947 ව්‍යවස්‌ථාවේ 52 (2) වගන්තියට අනුව මේ රටේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වැනි ඉහළ අධිකරණ වල විනිශ්චයකාරවරුන් පාර්ලිමේන්තුවේ ගෙන එනු ලබන යෝජනාවකින් ඉවත් කළ හැකි බවයි. එමෙන්ම 1972 ජනරජ ව්‍යවස්‌ථාවේ අංක 122 (1) වගන්තියට අනුවද රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ ගෙන එනු ලබන යෝජනාවකින් විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කළ හැකි වූ බවයි. නමුත් 1978 ව්‍යවස්‌ථාවේ මේ ආකාරයට සරල ලෙස විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමට නොහැකි වන ආකරයට නිශ්චිත ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ නියම කොට ඇති බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පෙන්වා දෙයි. එවැනි ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ ඇතිකරන ලද්දේ 1978 ව්‍යවස්‌ථාවේ සම්පාදකයන්ට අධිකරණයේ ස්‌වාධීනත්වය රැකීමට තිබුණු වුවමනාව නිසා යෑයි ඔවුන් පෙන්වා දෙයි. ඔවුන්ගේ සෙසු සියලුම තර්ක ගොඩනගා ඇත්තේ 1978 ව්‍යවස්‌ථාවේ සම්පාදකයන්ට අධිකරණයේ ස්‌වාධීනත්වය තහවුරු කිරීමට තිබුණු මෙම වුවමනාව සාක්‌ෂාත් කර ගැනීමට ගතයුතු පියවර ගැන සඳහන් කිරීම තුළින්ය.

එය එක පැත්තකින් සත්‍යයකි. ව්‍යවස්‌ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අනුව විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සඳහා ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ පාර්ලිමේන්තු ස්‌ථාවර නියෝග වලට එකතු කිරීමට 1984 අප්‍රේල් මාසයේදී පවත්වන ලද විවාදයේදී විපක්‍ෂය නොයෙක්‌ තර්ක ගෙනහැර දැක්‌වූ විට එකල අගමැති ආර්. ප්‍රේමදාස මහතා පෙන්වා දුන්නේ අද විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ ගැන තර්ක කළද ඊට කලින් ව්‍යවස්‌ථාවේ කිsසිදු ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ නොතිබුණු බවයි. එජාප ආණ්‌ඩුව විසින් ගෙන එන ලද ස්‌ථාවර නියෝග යෝජනාව පිළිබඳ වැඩියෙන්ම විරෝධය පෑ විපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා වූයේ සරත් මුත්තෙට්‌ටුවගමය. ඔහු කියා සිටියේ ඉන්දියාවේ තිබෙන ආකාරයේ පාර්ලිමේන්තුවට පරිබාහිර අධිකරණයේ සාමාජිකයන්ගෙන්ම සැදුම්ලත් ත්‍රිපුද්ගල කමිටුවක්‌ විසින් විනිශ්චයකාරවරුන්ට එරෙහිව ඇති චෝදනා විභාග කළ යුතු බවයි. මෙයට පිළිතුරු දෙමින් ප්‍රේමදාස අගමැතිවරයා පෙන්වා දුන්නේ මුත්තෙට්‌ටුවගම මන්ත්‍රීවරයා මෙවැනි අදහස්‌ පළකළත් ඔහුගේ මාමණ්‌ඩිය (එනම් බිරිඳගේ පියා) වූ ආචාර්ය කොල්වින් ආර්. ද සිල්වා 1972 ජනරජ ව්‍යවස්‌ථාව සකසන විට විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සඳහා කිසිදු ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ නොතිබුණු බවයි. 1972 ව්‍යවස්‌ථාවේ 122 (1) වගන්තියට අනුව රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ ගෙන එන යෝජනාවකින් කිසිදු විමර්ශනයක්‌ හෝ විභාගයකින් තොරව විනිශ්චයකාරවරයෙක්‌ ඉවත් කළ හැකි විය. එකල රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ ඝනපූර්ණය වූයේ මන්ත්‍රීවරුන් 25 දෙනකු වූ නිසා මන්ත්‍රීවරුන් 13 දෙනකුට ඕනෑම විනිශ්චයකාරවරයකු ඉවත් කළ හැකි වූ බව ප්‍රේමදාස මහතා අවඥසහගතව කීවේය. එසේ කීමෙන් ඔහු පෙන්වා දුන්නේ එජාපය ගෙන එන මෙම ස්‌ථාවර නියෝග වලින් ඉතාම සාධාරණ ආකාරයට විමර්ශනයක්‌ පවත්වා විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමට ක්‍රියා පටිපාටියක්‌ සකසන බවයි. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තම තීන්දුව පදනම් කරගෙන ඇත්තේද ඒ කාරණය මතය.

මෙහිදී අප සැලකිල්ලට ගතයුතු කාරණය මෙයයි. 1947 ව්‍යවස්‌ථාවේ විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම පිළිබඳව 52 (2) වගන්තියට අනුව තිබුණේ තනි වාක්‍යයක්‌ පමණි. ඒ විනිශ්චයකාරවරුන් යහපැවැත්මෙන් සිටිනතාක්‌ කල් ඔවුන්ගේ ධුරය දරන බවත් පාර්ලිමේන්තුවේ ගෙන එන යෝජනාවකින් ඔවුන්ව එම ධුරයෙන් පහකළ හැකි බවත්ය. මේ කාරණයම 1972 ව්‍යවස්‌ථාවේ 122 (1) වගන්තියේ එලෙසම කියවුණි. මේ තනි වාක්‍යයේ වැදගත්කම අප කවුරුත් ඉතා හොඳින් තේරුම් ගත යුතුය. විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය තනි වාක්‍යයකින් කියවුණු එම යුගයේදී මේ රටේ කිසිදු කරදරයක්‌ තිබුණේ නැත. එකල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පාර්ලිමේන්තුව කළ යුත්තේ කුමක්‌ද කියා තීන්දු දුන්නේ නැත. පාර්ලිමේන්තුවේ කෙරෙන කටයුතු සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් ඉදිරියේ වගඋත්තර දෙන්නැයි කියමින් කතානායකවරයා ඇතුලු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ට සිතාසි නිකුත් කළේ නැත. නීතිඥවරුන් මහමග සටන් පාඨ කියමින් පාගමන් පැවැත්වූයේත් නැත. එකල අධිකරණයට ආත්ම ගරුත්වයක්‌ තිබුණි. ඔවුන් බැරි දේවල් වලට අත ගැසුවේ නැත. තමන්ට නියමිත කාර්යය පමණක්‌ ගරු ගාමිභීර ලෙස හා නම්බුකාර ලෙස කළේය. අද වනතුරු අධිකරණයට පොදු සමාජයේ ගරුත්වයක්‌ තිබුණේ නම් ඒ තනි වාක්‍යයෙන් විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය නියමිත වූ කාල පරිච්ඡේදයේ ඔවුන් හැසිරුණු ආකාරය නිසාය.

විනිශ්චයකාරවරුන් සිsටින්නේ නඩු ඇසීමටය. ඒ රටේ අපරාධ හා සිවිල් නඩුය. ඔවුන් සිටින්නේ දේශපාලන බලධාරීන් සමග පොර බැදීමට නොවේ. නීතිඥවරුන් සිටින්නේද තම සේවා යෝජකයන් උසාවියේ නියෝජනය කිරීමට මිස මහ පාරේ පොල් ගැසීමටවත් සටන් පාඨ කීමටවත් ආණ්‌ඩු පෙරලි කිරීමටවත් නොවේ. මේ බව අපි තේරුම් ගත යුතුය. ඒ කාරණා අයත් වන්නේ දේශපාලන විපක්‍ෂයටයි. එම ක්‍රියාදාමයට සහභාගි වීමට වුවමනාවක්‌ ඇත්නම් අධිකරණ පද්ධතියෙන් ඔවුන් ඉවත්ව දේශපාලන විපක්‍ෂයට එකතු විය යුතුය.

1978 ව්‍යවස්‌ථාවේ 107 (3) වගන්තියට අනුව විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය අසාර්ථක වී ඇති බව මේ වන විට සක්‌සුදක්‌සේ පැහැදිලිය. මේ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභා පත්කිරීම හා විමර්ශන පැවැත්වීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය විපක්‍ෂය විසින් ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව විරෝධය පෑමට තවත් අවස්‌ථාවක්‌ බවට පත් කරගෙන ඇත. මේ ක්‍රියා පටිපාටිය අපේ රටට හඳුන්වා දුන්නේ ඇමරිකානු ව්‍යවස්‌ථාවේ සම්ප්‍රදාය අනුවයි. විනිශ්චයකාරවරයෙක්‌ ඉවත් කිරීමට යෝජනාවක්‌ ආ විට ඇමරිකාවේ කොංග්‍රස්‌ මණ්‌ඩලයේ ප්‍රධාන දේශපාලන පක්‍ෂ දෙකම එහි ක්‍රියාදාමයට සහභාගි විය. ඇමරිකාවේ දේශපාලන සංස්‌කෘතියට මේ තේරීම් කාරක සභා ක්‍රියා පටිපාටිය ගැලපුණද අපට නම් ගැලපෙන්නේ නැති බව දැන් ඉතාමත්ම පැහැදිලිsය.

අප අපේ සම්ප්‍රදායේ මූලාශ්‍රයන් වලට ආපසු යා යුතුය. එනම් 1947 ව්‍යවස්‌ථාවේ හා 1972 ව්‍යවස්‌ථාවේ විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සඳහා තනි වාක්‍යයේ සම්ප්‍රදායයි. එනම් කිසිදු තේරීම් කාරක සභාවක්‌, විමර්ශනයක්‌ හෝ වාර්තාවක්‌ ගෙන එන්නේ නැතුව පාර්ලිමේන්තුවේ ගෙන එන යෝජනාවක්‌ විවාද කොට අදාළ විනිශ්චයකාරවරයා ඉවත් කිරීමේ සම්ප්‍රදායයි. මෙහිදී අපි බරපතල ලෙස සැලකිල්ලට ගතයුතු කාරණය වන්නේ විපක්‍ෂය විසින් අපේ රට අනුගමනය කළ යුතු යෑයි කියන ලැටිමර් හවුස්‌ මූලධර්ම පොදුරාජ්‍ය මණ්‌ඩලීය රටවල් විසින් 1998 දී සම්පාදනය කරනු ලැබුවත් පොදුරාජ්‍ය මණ්‌ඩලයේ ප්‍රධානියා වන මහා බ්‍රිතාන්‍යයවත් එකී මූලධර්ම බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉහළම අධිකරණය වන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ආදේශ කර නැති බවයි. මෙකී ලැටිමර් හවුස්‌ මූලධර්ම වලින් කියෑවෙන එක්‌ කාරණයක්‌ වන්නේ විනිශ්චයකාරවරයෙක්‌ ඉවත් කිරීමේදී ස්‌වාධීන හා අපක්‍ෂපාතී මණ්‌ඩලයක්‌ විසින් ඔවුන් විමර්ශනය කළ යුතු බවයි. 2005 දී මහා බ්‍රිතාන්‍යය මුළු අධිකරණ ක්‌ෂේත්‍රයම විශාල පරිවර්තනයකට භාජනය කරන ලදී. බ්‍රිතාන්‍යයේ 2005 ව්‍යවස්‌ථා සංශෝaධන පනත මගින් පහල අධිකරණයේ විනිශ්යකාරවරුන් ඉවත් කිරීමට පෙර විනිශ්චයකාරවරුන් හා වෙනත් පුද්ගලයන්ගෙන් සැදුණු ත්‍රිපුද්ගල කමිටුවක්‌ සඳහා ප්‍රතිපාදන සලසා ඇත. නමුත් මහා බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉහළම අධිකරණය වන 12 දෙනකුගෙන් සමන්විත ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරුන් සම්බන්ධයෙන් තවමත් ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැති වාක්‍යයේ ඉවත් කිරීමේ පටිපාටියයි. බ්‍රිතාන්‍යයේ 2005 ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධන පනතේ 33 වැනි වගන්තියෙන් කියවෙන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරයෙක්‌ යහපැවැත්මෙන් සිටින තාක්‌කල් එම තනතුර දරන බවත් ඔවුන්ව බ්‍රිතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ ගෙන එනු ලබන යෝජනාවකින් ඉවත් කළ හැකි බවය. ඕස්‌ටේ්‍රලියාව වර්තමානයේ පොදු රාජ්‍ය මණ්‌ඩලයේ සභාපති වන අතර ඔස්‌ටේ්‍රලියානු ව්‍යවස්‌ථාවේ 72 (2) වගන්තියට අනුව ද විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කරන්නේ තනි වාක්‍යයකිනි. පසුගිය මාසයේ ඔස්‌ටේ්‍රලියාව විසින් අධිකරණයේ නොමනා පැවැත්ම හා නොහැකියාව (පාර්ලිමේන්තු කොමිසම්) 2012 අංක 188 දරන පනත සම්මත කරනු ලැබූවද එම පනතින් ඔස්‌ටේ්‍රලියානු පාර්ලිමේන්තුව බැඳී සිටින්නේ නැත. එය ඔස්‌ටේ්‍රලියානු පාර්ලිමේන්තුව ඉදිරියේ ඇති එක්‌ විකල්පයක්‌ පමණි. එම පනත අනුව විනිශ්චයකාරවරයකුට එරෙහිව ඇති දොaෂාභියෝගයක්‌ විභාග කිරීමට ත්‍රිපුද්ගල කමිටුවක්‌ පත් කිරීමට යෝජනා තිබුණද එවැනි කමිටුවක්‌ පත් කිරීමට පාර්ලිමේන්තුවේ සභා දෙක තුළ වෙන වෙනම යෝජනා සම්මත කරගත යුතුය. එමෙන්ම මෙකී පනතට පිටින් වුවද ඔස්‌ටේ්‍රලියානු පාර්ලිමේන්තුවට විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීමට කමිටු පිහිටුවීමට හෝ කිසිදු කමිටුවක්‌ පත් නොකර සිටීමටද සම්පූර්ණ අයිතිය ඇත. ඔස්‌ටේ්‍රලියාවේද ඒ අනුව තවමත් ඇත්තේ තනි වාක්‍යයේ සම්ප්‍රදායයි.

මේ සියලු කාරණා අපේ රටේ පාලකයන් ද සැලකිල්ලට ගත යුතුය. ඉදිරියේදී ව්‍යවස්‌ථාව සංශෝධනය වන විට විනිශ්චයකාරවරුන් ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අප ආපසු යා යුත්තේ තනි වාක්‍යයේ සම්ප්‍රදායටය. ඇමරිකාවේ ක්‍රියාත්මක වන දොaෂාභියෝග ක්‍රියා පටිපාටිය මෙරටට ගෙන ඒමෙන් සිදුවී ඇත්තේ කටුස්‌සාගේ කරේ රත්තරන් බැඳීම වැනි දෙයක්‌ය යන්න පසුගිය මාස දෙක ඇතුළත ඇතිවූ සිදුවීම් වලින් අපට පෙනේ. එම නිසා අප අනාගතයේදී ගුරුකොට ගත යුත්තේ බ්‍රිතාන්‍යයේ 2005 ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධන පනතේ ඉහත දක්‌වන ලද 33 වැනි වගන්තියයි.

සී. ඒ. චන්ද්‍රප්‍රේම

http://www.divaina.com/2013/01/07/feature01.html

දෝෂාභියෝග යෝජනාව විවාදයට ගන්න එපා - විරුද්ධ පක්ෂ
අවසාන යාවත්කාලීන කිරීම : 2013 ජනවාරි 8 අඟහරුවාදා - 13:03 GMT
BBC Sandeshaya

දෝෂාභියෝගය විභාග කිරීමට පාර්ලිමේන්තු ස්ථාවර නියෝගවලට බලයක් නොමැති බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කළේය

විරුද්ධ පක්ෂවල විරෝධය නොතකා අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝගය පිලිබඳ පාර්ලිමේන්තුවේ විවාද කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කල හොත්, එය ශ්‍රී ලංකාවේ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමක් බව විරුද්ධ පක්ෂ නායකයෝ පවසති.

කතානායක චමල් රාජපක්ෂ වෙත ඒකාබද්ධ ලිපියක් යොමු කරන විපක්ෂ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ ඇතුළු පාර්ලිමේන්තුවේ විරුද්ධ පක්ෂවල නායකයෝ, ශ්‍රී ලංකාවේ ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීමේ බලය හිමිවන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පමණක් බව හිටපු කතානායක අනුර බණ්ඩාරනායක පමණක් නොව වත්මන් කතානායකවරයා විසින්ද මීට කලින් තීන්දු කොට තිබෙන බව පෙන්වා දෙයි.
සබැඳි යොමු

දෝෂාභියෝගයේ ඉදිරි කටයුතු අත්හිටුවන්න - අධිකරණය
ඩේලි නිවුස් කතුවරයාට එරෙහි පෙත්සම විභාගයට
නීතිවේදීන්ගේ ආරක්ෂාව සහතික කරන්න - නීතිවේදියෝ

වැඩි තොරතුරු සඳහා තවත් යොමු
සබැඳි තේමා

අධිකරණය,
එක්සත් ජාතික පක්ෂය,
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ,
දෙමළ ජාතික සන්ධානය,
ශ්‍රී ලංකාව ,
රනිල් වික්‍රමසිංහ

අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි දෝෂාභියෝගයක් විභාග කිරීමට පාර්ලිමේන්තු ස්ථාවර නියෝගවලට බලයක් නොමැති බවට පසුගිය සතියේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දු කළේ අනුර බණ්ඩාරනායක කතානායකවරයාගේ එම තීන්දුව ද උපුටා දක්වමින්.

එම තීන්දුව පදනම් කරගෙන ඊයේ අභියාචනාධිකරණය තීන්දු කළේ අගවිනිසුරු ශිරානි බණ්ඩාරනායකට එරෙහි දෝෂාභියෝග වාර්තාව බල රහිත බවයි.
යෝජනාවට එරෙහිව ඡන්දය

මේ තත්ත්වය යටතේ අගවිනිසුරුවරියට එරෙහි චෝදනා විභාග කිරීමට ස්වාධීන පරීක්ෂණ මණ්ඩලයක් පත් නොකරන්නේ නම්, ඇය පදවියෙන් පහ කිරීම සම්බන්ධ කිසිදු යෝජනාවක් පාර්ලිමේන්තුව විසින් විවාද නොකළ යුතු බවයි, විරුද්ධ පක්ෂ නායකයන් පෙන්වා දෙන්නේ.

එකී තීන්දු නොතකා යෝජනාව විවාදයට ගන්නේ නම් එය ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමක් බව පවසන ඔවුහු, මේ පිලිබඳවා සාකච්ඡා කිරීම සඳහා වහාම පක්ෂ නායකයන්ගේ රැස්වීමක් කැඳවන මෙන් කතානායකවරයා ගෙන් ඉල්ලා සිටිති.

එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ (එජාප) ජෝන් අමරතුංග, දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ මාවයි සේනාධිරාජා සහ සුරේෂ් ප්‍රේමචන්ද්‍රන් හා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අනුර කුමාර දිසානායක සහ විජිත හේරත් මන්ත්‍රීවරු එම ලිපියට අත්සන් තබා තිබෙන අනෙක් පක්ෂ නායකයන්.

මේ අතර යෝජනාව විවාදයට ගන්නේ නම්, විවාදයට සහභාගි වී යෝජනාවට එරෙහිව ඡන්දය භාවිත කිරීමට එජාප පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායම තීරණය කොට තිබේ.

2010 පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී සිය පක්ෂයෙන් තේරී පත්වූ සියලුම මන්ත්‍රීවරුන් මෙම තීන්දුවට අනුකූලව ක්‍රියා කළ යුතු බව පක්ෂේ ලේකම් තිස්ස අත්තනායක මන්ත්‍රීවරයා විසින් නිකුත් කරන ලද නිවේදනයක සඳහන් වේ.

ගම්පහ දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රී උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලි, ගාල්ල දිස්ත්‍රික් මන්ත්‍රී මනූෂ නානායක්කාර ඇතුළු එජාප මන්ත්‍රීවරු පිරිසක් දැනට ආණ්ඩු පක්ෂය සමග එක්වී ක්‍රියාකරමින් සිටිති.

Even Rulers of Pakistan( Semi Dictators) obeyed Supreme court decision

"ADAMBARAKARA THATHTHA MODA ADAMBAKARAYAKU WENAWADA?"

Most important thing is the COUNTRY
NOT PERSONAL EGO

ආණ්‌ඩුව හා අගවිනිසුරු අතර ගැටුම නිර්මාණය වන්නේ අගවිනිසුරුවරියට අධිකරණ සේවා කොමිසමේ ප්‍රධානියා ලෙස අයවැය යෝජනා සම්බන්ධයෙන් කතා කිරීමට ජනාධිපතිවරයා විසින් කළ ආරාධනය ඇය විසින් ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීමෙන් පසුවය.
එම ගැටුම දේශෙද්‍රdaහී හා දේශප්‍රේමී ලෙස දෙපිලකට වෙන් කිරීමට මුල් වූයේ දිවිනැඟුමය. දිවිනැඟුම සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදුන් තීන්දුව මගින් අවසානයේදී බලගන්වන ලද්දේ පළාත් සභාය.
එසේම මාක්‌ ප්‍රනාන්දු විනිසුරුතුමන් විසින් බලය බෙදීම සම්බන්ධ නඩු විභාග සඳහා පෙනී සිටීමට ශිරාණි බණ්‌ඩාරනායකට දමා තිබූ සීමාව ද ඉක්‌මවා ගොස්‌ එම ගණයේ නඩුවක්‌ විභාග කර "වන්නියේ තිබූ සටන අලුත්කඩේට" ගෙන එන්නට අධිකරණය සමත් විය.

මේ තත්ත්වය මතුකර පෙනුණේ දිවිනැඟුම නිසාය. එසේම පළාත් සභා අහෝසි කිරීම ප්‍රතිපත්තිමය අවශ්‍යතාවයක්‌ ලෙස ආණ්‌ඩුවේ සම් විද මස්‌a, මස්‌a විද, නහර විද ඇට හා අවසානයේ ඇට මිදුලුවලට කාන්දු වූයේ දිවිනැඟුම සම්බන්ධයෙන් උසාවිය ලබාදුන් තීන්දුවත් සමඟ මතු වූ තත්ත්වය තුළය.

අගවිනිසුරු හා ආණ්‌ඩුව අතර ප්‍රශ්නය බෙදුම්වාදී රේඛාවකට ගෙන එන්නට හැකි වූයේ දිවි නැඟුම නිසාය. දිවි නැඟුම නොවන්නට අගවිනිසුරුවරිය හා ආණ්‌ඩුව අතර ප්‍රශ්නයක්‌ පමණක්‌ වන්නට ඉඩ තිබිණි.
දිවි නැඟුමට ලැබුණ තීන්දුවක්‌ සමග පළාත් සභා බලවත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවක්‌ අගවිනිසුරුවරියට තිබුණු බව රටට දැන ගන්නට ලැබුණි. ඒ සමගම 13 වැනි සංශෝධනයෙන් හා පළාත් සභා මගින් බෙදුම්වාදයට ඉඩ විවර වී තිබෙන බවද රට දැනගත්තේය.

දිළිඳු කම පිටු දැකීමේ වැඩසටහන් ලෙස පැමිණි දිවි නැඟුම රටේ ඒකියභාවය තහවුරු කරන්නට පොටක්‌ වීම, ඊතලයක්‌ මිසයිලයක්‌ වීම වැනි වැඩකි.

මනොඡ් අබයදීර
http://www.divaina.com/2013/01/09/manopage.html

http://www.scoop.co.nz/stories/WO1301/S00066/sri-lanka-president-and-the-parliament-should-desist.htm

Sri Lanka: President And The Parliament Should Desist
Wednesday, 9 January 2013, 3:52 pm
Press Release: Asian Human Rights Commission

FOR IMMEDIATE RELEASE
AHRC-STM-008-2013 
January 8, 2013 
A Statement from the Asian Human Rights Commission

Sri Lanka: The President And The Parliament Should Desist From Any Actions That Are Unconstitutional And Illegal By Proceeding Further On The Impeachment 
The Court of Appeal in Sri Lanka has issued a writ of Certiorari, declaring that the determination and the findings and/or the decision or the report of the Parliamentary Select Committee constituted to impeach the incumbent Chief Justice of Sri Lanka is unconstitutional, illegal and is therefore quashed.

The decision ends all legal basis of the current process underway in Sri Lanka to impeach the Chief Justice, Justice Mrs. Shirani Bandaranayake. According to the Constitution of Sri Lanka, the President can address the parliament to impeach the Chief Justice only on the basis of proven misconduct. The Court of Appeal has declared in its judgment delivered yesterday, that no such finding exists. Thus today, the Government of Sri Lanka has lost its foundation to further proceed with the impeachment.



It is elementary, that any further proceedings by the government, or the President of Sri Lanka and the parliament contrary to the Court of Appeal's writ is nothing less than an open and blatant violation of the Constitution of Sri Lanka.

Contrary to the writ of the Court of Appeal, if the President proceeds to address the parliament urging it to impeach the incumbent Chief Justice on the basis of the report of the Parliamentary Select Committee (PSC), that is now declared to be unconstitutional and hence non est in law by the Court, the President will be openly negating the Constitution of Sri Lanka. In that his action will have no authority in law and is hence unenforceable.

On a similar footing, if the parliament proceeds to debate or votes on the impeachment based on the report furnished by the PSC that is declared illegal by the country's court, the members of the parliament who participate in the debate will also be violating the constitution. Thereafter if the government physically proceeds to remove the Chief Justice and appoints another person as the Chief Justice, the President will again be openly and blatantly violating the constitution.

If the government continues with the impeachment procedure according to its existing schedule, and the Chief Justice is removed from office by force, Justice Mrs. Shirani Bandaranayake, will continue to be the constitutionally appointed Chief Justice in office in Sri Lanka. Any person the President appoints, allegedly as the Chief Justice in lieu of the incumbent Chief Justice, will have no constitutional writ or cannot preside in a court as the Chief Justice of the country, nor would the decisions made, administrative or judicial by such person, have any binding in law. Lawyers or litigants will have no purpose to appear before a body presided by such a person.


Further, the presence of such fictitious and illegal authority within the Supreme Court of Sri Lanka, will be a mere usurper to the office of the Chief Justice and not the Chief Justice of Sri Lanka. No judge, lawyer, litigant or members of the court staff could be asked to serve such person, and in fact serving such person would be illegal and hence contempt of court.

Besides in the event of any new "Chief Justice" is appointed this appointment could be challenged in the court on the basis of the judgment of the Supreme Court and the Court of Appeal. In such an event the court would have no option but to declare that the appointment unconstitutional and illegal. And thus there will be a constitutional deadlock relating to any further appointment to the position of the Chief Justice.

To prevent this situation, it is the obligation of the Bar Association of Sri Lanka, to oppose any further move by the President, the members of the parliament or by any usurper to the office of the Chief Justice.

Any act that contravenes the decision of the Court of Appeal concerning the illegal impeachment process under way, whether it is carried out by the President, the members of the parliament or by any judge usurping to occupy the office of the Chief Justice will adversely affect the constitutional fabric of Sri Lanka, will be against the will of the founding fathers of the country, and illegal. Such acts will negate the legal fiction and constitutional authority upon which the country is declared a 'democratic, socialist republic'.

It will wipe out forever, judiciary as an institution in Sri Lanka, and judges, irrespective of their ranks reduced to executive officers and lawyers having no profession to pursue. The resultant environment will certainly be chaotic, with litigants, whether it is individuals or a body corporate, having no place to pursue their lis or rights. The country could plummet into a rouge state where investments and businesses would have no guarantees and civil liberties having no meaning.

Thus to further proceed on the impeachment is to open the country for a infinite sea of unconstitutional and illegal actions which will vitiate and pollute all aspects of liberties. The legal foundation of Sri Lanka will be threatened and fundamentally undermined by any further process relating to impeachment against the writ by the Court of Appeal.

If the President and the parliament proceed against the writ of certiorari issued by the Court of Appeal, the very notion of judicial independence will loose meaning in Sri Lanka. This would mean the singular direction in which judiciary as an institution will be tread, that is to function under the leadership of an usurper, who claims to be the Chief Justice of the country and whose actions will have no constitutional authority or legality. That would affect all the judges and all the courts in all the actions.

The Asian Human Rights Commission (AHRC) calls upon the President of Sri Lanka and all members of the parliament to respect and abide by the decision of the Court of Appeal, issued yesterday in the case C.A (writ) 411/2012.

The AHRC calls upon the Secretary General of the United Nations, the United Nations High Commissioner on Human Rights and the UN Special Rapporteur on the Independence of Judges and Lawyers to intervene in the situation and to prevail upon the Government of Sri Lanka so that the government abandons its destructive path, of bringing a democratic republic into stone ages. The intervention could prevent the incumbent government in Sri Lanka scotching the foundations of the country's judiciary.

The AHRC calls upon the Bar Association and the Judicial Services Association of Sri Lanka to respond so that the very foundation of the legal profession and the concept of the rule of law will not be undermined. The AHRC also calls upon the people of Sri Lanka to understand the disastrous implications to their future, as a nation, should the impeachment proceeds as the government has planned, from what Sri Lanka is today, a country based on a constitution rooted in democracy and the rule of law.

The AHRC firmly hopes that sober reasoning and political wisdom will prevail in Sri Lanka and the impending creation of a chaotic and catastrophic environment that will affect the lives of the people in Sri Lanka for their entire future will be prevented.

It is the fundamental duty of everyone to safeguard the rule of law and democracy and not to allow a nation to sink into the abyss of lawlessness and dictatorship.
Read this statement online
# # # 
About AHRC: The Asian Human Rights Commission is a regional non-governmental organisation that monitors human rights in Asia, documents violations and advocates for justice and institutional reform to ensure the protection and promotion of these rights. The Hong Kong-based group was founded in 1984.

GMNet:- It is elementary, that any further proceedings by the government, or the President of Sri Lanka and the parliament contrary to the Court of Appeal's writ is nothing less than an open and blatant violation of the Constitution of Sri Lanka.
http://www.scoop.co.nz/stories/WO1301/S00066/sri-lanka-president-and-the-parliament-should-desist.htm

It is also elementary that Judicial Power of People's of Sri Lanka shall be execised by the Parliament through courts,tribunals and institutions(PSC comes under this catagory).
So as the holder of ultimate Judicial Power of People anyone or anything can not put orders to the Parliament except the President.Otherwise it is nothing less than an open and blatant violation of both Judicial Power of People and the Constitution of Sri Lanka.

The judicial power of the people shall be exercised by Parliament through courts, tribunals and institutions created and established or recognized, by the Constitution or created and established by law except in regard to matters relating to the privilages, immunities and powers of Parliament and of its members wherein the judicial power of the People may be exercised directly by Parliament according to law.- 1978 Constitution chapter 1 Article4(c)

Jan 10, 2013 (LBO) - Friday Forum, a grouping of citizens have called upon Sri Lanka's President Mahinda Rajapaksa to respect the law and abide a court ruling on a planned impeachment of the country's chief justice.

"We urge that your Excellency, as Head of State, recognize and act according to the accepted norm that court decisions represent the law of the land irrespective of views one may hold as to their content," the Friday Forum said in a statement.

"They are binding unless constitutionally valid new legislation is enacted, or the decisions are overturned in appeal or in revision proceedings. We urge you once again, most strongly, not to act on any address of Parliament that seeks to nullify court decisions."

Chief Justice Shirani Bandaranaike walked out of a parliamentary committee dominated by ruling coalition members saying she was not accorded due process or rules of natural justice.

The committee was later found to be unconstitutional by the Supreme Court and the country's court of appeal quashed its decision.

The full letter to the president is reproduced below.

9th January 2013

H. E. Mahinda Rajapakse

The President of Sri Lanka

Temple Trees

Colombo 3.

Your Excellency,

CONFLICT “UNACCOUNTABLE AND UNNECESSARY”

Friday Forum stresses unforeseen hazards

The Friday Forum has previously drawn to your attention our concern that, from the inception, the impeachment proceedings against the Chief Justice did not conform to recognized norms of natural justice and due process. Dissatisfaction with these proceedings contributed to public protests and litigation in the courts. The Supreme Court has now held that the Parliamentary Select Committee procedure under Standing Order 78A is bad in law, and does not conform to Article 107(3) of the Constitution. The Court of Appeal has therefore issued a writ quashing the findings of the Select Committee and holding that the Select Committee proceedings are void. It is reported that Parliament, on the other hand, has decided to proceed with the debate on the Select Committee Report.

We urge that your Excellency, as Head of State, recognize and act according to the accepted norm that court decisions represent the law of the land irrespective of views one may hold as to their content. They are binding unless constitutionally valid new legislation is enacted, or the decisions are overturned in appeal or in revision proceedings. We urge you once again, most strongly, not to act on any address of Parliament that seeks to nullify court decisions.

The legislative power vested in the elected Parliament of our country by the people, whose sovereignty is inalienable, is framed within the law of the land of which the Constitution is the supreme expression. The interpretation of that Constitution is vested in the Supreme Court and the Supreme Court alone. A conflict between Parliament and the judiciary and a disregard of court decisions is not in the national interest. It gives a powerful message to the nation that the rule of law can be undermined and rejected by government. The potential consequences are both dangerous and disastrous.

The path that the Government has apparently decided to take, notwithstanding the clear judgements of the Supreme Court and the Court of Appeal, is fraught with grave consequences, all of which may not be foreseen now. If the Chief Justice is unconstitutionally removed the legality of the appointment of a successor will be placed in doubt. Purported judgements delivered by a Bench of which such person is a member may be of no effect in law. The Chief Justice is also, by virtue of office, the Chairman of the Judicial Service Commission. Appointments; promotions, transfers and disciplinary orders made by an illegally constituted Judicial Service Commission could be questioned and purported judgments delivered by Judges so appointed, promoted or transferred may also be subject to challenge. Questions of the legality of such "judgements" could arise even years later causing confusion regarding the personal and property rights of individuals, commercial contracts, dealings between citizens and public authorities, internal and external trade, and a host of other social and economic relations.

Quite apart from its illegality, such removal and purported appointment would have the grave repercussion of shaking public confidence in not merely the institution of the judiciary but in all branches of government.

If the government is dissatisfied with the court decisions on the impeachment proceedings, it has its legal remedy. The Attorney General can proceed in appeal, and/or a revision of the Supreme Court order by a Full Bench of the Court in which the Chief Justice would naturally not participate. Nor is the government precluded from proceeding afresh with legal and constitutional measures to examine the allegations against and if found proved remove the Chief Justice. With these options open to it, we find it incomprehensible that a hazardous path of confrontation is even contemplated.

We most strongly urge you to give the necessary leadership in a statesman-like manner to resolve the conflict between the legislature and the judiciary that has so unaccountably and unnecessarily emerged at this crucial moment in our country's history.

JD signature Jayantha Dhanapala Professor Savitri Goonesekere Dr. Jayampathy Wickramaratne

On behalf of Friday Forum, the Group of Concerned Citizens

CC. Hon Speaker of Parliament
Secretary to H.E. the President
http://lbo.lk/fullstory.php?nid=1378088461

President should not listen to this type of GONIBILLA sayings.Person with average intelligent can understand what has been written in the Contitution.These people try to "KENDA KANDA KARANNA." When the LTTE terrorists were active these type of people said simillar things about the LTTE also.

This forum is small sample of the sri lankans. Just like it being a smaller sample of CSE.

We see opinions are clearly divided depending on how you look at the situation.

Thugs armed with wooden poles and verbally abusing the protestors physically prevented them continuing their march to protest the impeachment motion. Protestors were compelled an alternate route. Daily Mirror provides raw footage of the intimidiatory tactics used in clear view of the Police
http://www.dailymirror.lk/video/24894-might-is-right.html